De geschreven geschiedenis van Spitsbergen begon aan het einde van de zestiende eeuw toen de eilandengroep werd ontdekt door Willem Barentsz op zijn derde expeditie om de Noordoostelijke doorvaart te vinden.
De verhalen van de overlevenden van die dramatische laatste reis van Barentsz maakten in de Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden duidelijk dat Spitsbergen grote kansen bood voor de walvisvangst.
In de zeventiende eeuw werden de fjorden en zeeën van de eilandengroep het jachtterrein van vooral Nederlandse en Engelse walvisjagers.
De Nederlandse Noordsche Compagnie had in de 17e eeuw tot 1660 gedurende het vangstseizoen traankokerijen in Smeerenburg.
Smeerenburg is een voormalige nederzetting van Nederlandse walvisvaarders (van de Noordse Compagnie) op het eiland Amsterdam bij het eiland Spitsbergen aan het fjord Smeerenburgfjorden, onderdeel van de eilandengroep Spitsbergen.
Smeerenburg ligt binnen de poolcirkel op zo'n 1000 kilometer van de Noordpool.
Er zijn pogingen gedaan om de nederzetting permanent te bewonen, maar overwinteren bleek in de praktijk niet haalbaar.
De walvisjacht vond plaats vanuit walvissloepen, de relatief traag zwemmende en lang drijvende Groenlandse walvis was een favoriete prooi.
De walvis werd in z'n geheel aan land getrokken en daar verwerkt, of te water in stukken gesneden die naar een traankokerij werden vervoerd.
De nederzetting bestond uit pakhuizen, woningen en een smederij.
Tussen 1614 en circa 1660 beheerden verschillende Nederlandse steden die deelnamen aan de Noordsche Compagnie hun eigen traankokerij op Smeerenburg.
Amsterdam had er twee en verder waren er traankokerijen van Rotterdam, Hoorn, Middelburg, Enkhuizen en Delft.
Waarschijnlijk hadden ook Veere en De Zaanstreek er een traankokerij.
In hoefijzervormige traanovens werd uit het spek van de gedode walvissen walvistraan gewonnen.
Halverwege de achttiende eeuw waren vrijwel alle walvissen rond Spitsbergen weggevangen.
Landen als de Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden en Engeland verloren daarmee hun interesse in Spitsbergen.
In deze periode werd het vasteland van de eilanden nieuw jachtgebied, nu voor pelsjagers.
Voor nog meer aanvullende info kijk even op Wikipedia.
Gr. Cor.
Ik ben er in 2015 geweest. Niet in Smeerenburg trouwens, maar in Longyearbyen, Barentsburg en Ny-Ålesund. Ik ben dus inderdaad vrij fanatiek verzamelaar van het papiergeld van Spitsbergen. Normaal heb ik niets met fantasy issues, maar van Spitsbergen heb ik ook alle test notes, Polar Dollars etc. En een Aandeel inclusief dividendcoupons van de Nederlandse Spitsbergen Compagnie uit 1926. 
)
Dus ik dacht: "Spitsbergen, GAAF!!!" en meteen als een malle aan het bieden op al die dingen. Ik won er vier die avond, en dat was het begin van mijn Spitsbergen-collectie. Naar de vijfde ben ik nog bijna 2 jaar op zoek geweest. Kort daarna sleepte ik al het laaghangend fruit binnen, zoals de 1915 Island Creek Store coupons en boekjes, de 1979 Arktikugol kopeke issues (ook de lage Roebels daarvan zijn niet spannend) en de laatste 5 en 10 Kroner van Store Norske. Daarna werd het moeilijk. Best heel moeilijk. Okee, de 1961 Kopeke issues van Arktikugol gingen ook nog wel, maar verder is het materiaal gewoon moeilijk te vinden, en ALS je het kunt vinden, DUUR. Daarnaast heb ik begrepen dat er recentelijk (god knows why?) ineens meer vraag naar Spitsbergen-biljetten is (al kan het zijn dat mijn bestaan de vraag daarnaar verdubbelde 
